Zoals wij het woord KANJI zouden zien als 5 letters in plaats van 11 lijntjes, kunnen ook kanji het best gezien worden als een combinatie van onderdelen in plaats van een hoop losse streepjes of complexe tekeningen. Kanji hebben als het ware lettergrepen.* De cruciale onderdelen - waaraan we uitspraak of betekenis / context kunnen aflezen - noemt men "radicalen". Het aantal karakters dat gebruikt kan worden als radicaal is gelukkig beperkt, waardoor ook het aantal mogelijke indelingen beperkt blijft. De verschillende samenstellingen van kanji kunnen we voor het gemak onderverdelen in 16 structuren, inclusief het "zelfstandig" gebruik van een karakter. * Het karakter 億 is immers een stuk makkelijker te onthouden als 人 + 立 + 日 + 心 dan als geheel. Wanneer je een aantal van deze radicalen leert herkennen, wordt het al snel makkelijker om een (juiste) gok te doen naar de betekenis en/of de klank van een kanji - ook als je het nog niet eerder hebt gezien. Bijvoorbeeld: Het karakter 寺 “tempel” heeft als on'yomi JI. Dit zie je dan terugkomen bij vergelijkbare kanji. 侍　（人＋寺）　=　JI (mens + tempel = dienaar) 時　（日＋寺）　=　JI (zon + tempel = tijd) 持　（手＋寺）　=　JI (hand + tempel = hebben) Maar... omdat dit slechts een leidraad is en geen regel, kan je er ook wel eens naast zitten, zoals bij: 詩　（言＋寺）　=　SHI (woord + tempel = gedicht) 待　（行＋寺）　=　TAI (gaan + tempel = wachten) Toch is het een bijzonder handig hulpmiddel bij het gokken naar de context. Als je bijvoorbeeld weet dat 氵het radicaal is voor "water" of dat 雨 "regen" betekent, is het aannemelijk dat onderstaande kanji allemaal ook iets te maken hebben met nattigheid en neerslag: 泳　= zwemmen　　　　　雪　= sneeuw 流　= stromen　　　　　　雲　= wolk 洗　= wassen　　　　　　 霧　= mist 注　= gieten　　　　　　 露　= dauw