Deze deels herbouwde vesting was ooit het Koninklijk Paleis. De machtige muren kijken uit over de stad Naha, dat aan het begin van de 15e eeuw de nieuwe hoofdstad werd van het zojuist verenigde eilandenrijk. Dit was niet alleen het administratieve, maar ook het religieuze middelpunt van Ryukyu, zo blijkt uit de spirituele plaatsen -utaki- op het terrein. In tegenstelling tot de kastelen op het 'vaste land' was het hoofdgebouw (paleis) felrood geschilderd, in een bouwstijl die doet denken aan de Verboden Stad in China. Na de Japanse overname is het een tijdje een shinto heiligdom geweest, een universiteit, en een militaire basis. Vandaar dat het origineel in 1945 is vernietigd. Pas 20 jaar na het einde van de Amerikaanse bezetting (1992) is het in ere hersteld, en werd het Werelderfgoed. Helaas zijn de centrale hal en daaraan grenzende gebouwen in 2019 al weer afgebrand. Naar verwachting zijn ze nog tot 2026 onder reconstructie.

Een gebied van 2,442m², omgeven door zware stenen muren en onderverdeeld in drie stukken, dient als begraafplaats van de koninklijke familie. Het westelijke deel is voor prinsen en andere familieleden, en het oostelijke deel is voor de vorsten. Daarin liggen 17 van de 19 koningen van de Tweede Shō Dynastie, plus een aantal koninginnen. Het middelste deel van dit complex was een ruimte waar lichamen tijdelijk lagen opgebaard, totdat men de botten kon wassen (met zeewater of sake) en een echt graf ingericht werd. De bouw van Tamaudun duurde 25 jaar, waardoor de eerste tombe (die van Shō En, grond-legger van de dynastie) in 1501 pas in gebruik werd genomen. De laatste die is bijgelegd was kroonprins Shō Ten, in 1920. Hij heeft zelf echter nooit op de troon gezeten, omdat het koningschap in 1879 is afgeschaft door Japan. Een aantal graven is geroofd na de Slag om Okinawa, maar de belangrijkste koningsgraven zijn intact gebleven, en de geleden schade is hersteld.

Slechts een paar honderd meter van het kasteel Nakagusuku ligt tde woning van een rijke boerenfamilie - de Nakamura. Het is sowieso een goed voorbeeld van hoe mensen (uit deze laag van de maat-schappij) in de 18e eeuw leefden, maar wat dit extra bijzonder maakt is dat het een origineel is. De gebouwen zijn vrijwel ongeschonden door de Tweede Wereld-oorlog gekomen, en daarom direct tot rijksmonument verklaard. Nakamura-ke heeft meerdere woonvertrekken met 'luxe' tatamimatten, keuken met eigen waterput, een graanschuur en kleine varkensstal, en is omringd door een stevige stenen muur plus hoge bomen die het geheel moesten beschermen tegen de jaarlijkse tyfonen. Ook de rode dakpannen en leeuwenbeeldjes zijn typisch voor Okinawa. Het is natuurlijk wel maar één huis (dat in ongeveer een half uur te bezichtigen is) dus het is aan te raden dit te combineren met een bezoek aan het kasteel.